στα κατάρτια

Sunset clouds at the Cutty Sark

Κατάρτια έχω, μα δεν έχω πανιά. Όχι πιά. Τώρα στέκω σαν όμορφος σκελετός, στερεωμένος πάνω σε βάθρο, ν' αγναντεύω τον ταπεινό ποταμό σας. Όταν με στήσαν εδώ μου ξήλωσαν τα πανιά, μη θερίσω μια μέρα τον άνεμο και ξεφύγω. Πάνε πια όμως τα ταξίδια... πιά δε θα διασχίσω άλλους ωκεανούς. Τα αμπάρια μου, τα κάποτε γεμάτα σπάνια βότανα, φίλτρα μαγικά και ακριβά μπαχάρια παραμένουν άδεια. Κι εκεί που ξόδευαν χρόνια τον ιδρώτα τους οι ναυτικοί, ποτίζοντας την κουπαστή, πια τριγυρνάν κουτσούβελα, αδιάφοροι τουρίστες και μουσικοί του δρόμου... Ας είναι. Μέρα τη μέρα τα κατάρτια κεντάνε τα σύννεφα. Μια μέρα - δε μπορεί - κάποιο σύννεφο θα πιαστεί στο τόσο σκοινί που στέκει έρημο στον αέρα. Θα γίνει πανί και θα με πάρει μαζί του μακριά, στο μεγάλο ταξίδι...

[ Το καραβάκι Cutty Sark φτιάχτηκε το 1869 και ταξίδευε μέχρι την Κίνα μεταφέροντας τσάι για εμπόριο στο Λονδίνο. Ανήκει στην τελευταία γενιά ιστιοφόρων που χρησιμοποιήθηκαν για εμπορικούς σκοπούς. Από το 1954 εκτίθεται μόνιμα στο Γκρίνουιτς του Λονδίνου - στη ξηρά με τα κατάρτια του γυμνά, χωρίς πανιά ]